หนึ่งในซุป'ตาร์ฟันน้ำนมก็ต้องมีชื่่อของ น้องชูใจ ลูกสาวสุดน่ารักจ้ำม่ำของแรปเปอร์ กอล์ฟ ฟักกิ้งฮีโร่ ซึ่งล่าสุดคุณพ่อกอล์ฟได้แชร์มุมมองดีๆ ในการเลี้ยงลูกของตนเอง แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจ รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของเด็กที่ไม่ควรมองข้าม เพราะเด็กวัย 2-4 ขวบเขายังสื่อสารกับเราได้ไม่มากเท่าไหร่ ความใส่ใจจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างที่สุด
หนุ่มกอล์ฟได้โพสต์ข้อความว่า "เช้านี้ชูใจไม่ยอมกินข้าว อาหารของเธอเป็นข้าวราดไก่ผัดเห็ดหอมซึ่งปกติทุกเช้าเธอจะฝึกกินข้าวเอง ดีบ้างเลอะบ้าง แต่ช่วงนี้ก็จะพยายามให้กินเองให้จบมื้อโดยนั่งมองอยู่ใกล้ๆ
ผมพยายามกล่อมให้เธอกินข้าวให้หมดจาน ด้วยการบอกว่าถ้ากินหมดจะให้กินแอ๊ปเปิ้ล เธอพยายามกิน เคี้ยวซักพักก็คายเศษไก่และข้าว
ผมดุเธอว่าอย่าคายข้าว ลูกหน้าเสีย เธอไปลากเก้าอี้มาบอกจะขอนั่งตัวนี้ ผมเริ่มอารมณ์เสีย บอกเธอว่าอย่านอกเรื่อง มากินข้าวให้หมด
เธอพูดเศร้าๆว่า หนูปวดฟัน
ผมให้เธอยิงฟันให้ดู ฟันเธอเป็นปกติ ผมดุเธอว่าอย่าโกหก อย่าเอาแต่ใจ มานั่งกินข้าวเดี๋ยวนี้ เธอบอกว่าเธอปวดขาจะขอนั่งเก้าอี้อีกตัว ผมแน่ใจว่าเธองอแงเพื่อเบี่ยงประเด็นการกินข้าวแล้วเถียงเธอว่าเก้าอี้ตัวไหนก็เหมือนกัน ก่อนจะลากจานข้าวมา เอาช้อนตัดชิ้นไก่เพื่อที่จะป้อน บังคับให้เธอกินให้จบ
เมื่อช้อนพลาสติกตัดบนชิ้นไก่ ผมพบว่าข้อมือผมต้องใช้แรงมากกว่าปกติ จึงตัดสินใจตักไก่ทั้งชิ้นลองเคี้ยวและพบว่านี่มันไก่สักยันต์ชัดๆ เนื้อมันเหนียวมาก
ชูใจไม่รู้จักคำว่าเมื่อยกรามหรือเนื้อเหนียว เธอรู้จักแค่คำว่าปวดฟัน
สติผมเริ่มกลับมา ผมลองสังเกตดูเก้าอี้ตัวแรกที่เธอนั่ง มันมีลักษณะเตี้ยและเธอต้องนั่งชันเข่า วันนี้เป็นวันที่ใช้เวลาปล้ำกันกินข้าวนานกว่าปกติ เธอจึงไปลากเก้าอี้ตัวสูงอีกตัวมาเพื่อที่จะนั่งห้อยขา
ชูใจไม่รู้จักคำว่าเมื่อยขา และเก้าอี้ไม่ได้เหมือนกันทุกตัวอย่างที่ผมเถียงเธอ
ฉับพลันนั้นผมจึงคิดได้ ในวัยที่ลูกเริ่มพูดรู้เรื่อง เริ่มเจรจาต่อรองเป็น ไม่เพียงพ่อแม่จะต้องสอนด้วยการพูดกับเขาให้มากขึ้น .. แต่บางครั้งสิ่งสำคัญกลับเป็นการนิ่งและตั้งใจฟังเขาให้มากขึ้น
ผมรีบเอ่ยคำขอโทษลูก ตอนนั้นอยู่ๆภาพก็ย้อนให้คิดถึงตัวเองตอนวัยรุ่น ในวันที่ผมพยายามตะโกนความรู้สึกให้ผู้ใหญ่รับฟังแต่ไม่มีใครได้ยิน มันเป็นเรื่องน่าเจ็บปวดกว่าการถูกปิดปากไม่ให้พูดส่งเสียงมากมายนัก
ผมกอดเธอ หอมแก้มเบาๆ ก่อนจะบอกให้เธอลากเก้าอี้ตัวสูงมานั่ง เธอนั่งห้อยขา กินข้าวที่ผมตั้งใจตัดและบดไก่จนละเอียดพอดีคำจนหมดจาน
ระหว่างให้เธอกินแอ๊ปเปิ้ลตามสัญญา ผมเห็นเธอยิ้มให้ผม
รอยยิ้มของลูกไม่มีเสียง
แต่นั่นกลับเป็นคำสอนคำโตแก่พ่ออย่างผมว่า บางครั้งที่เราคิดถึงแต่ความสบายและเร่งรัดทุกอย่างให้เป็นดังใจตัวเองคิด นั่นคือการเห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจของเราเอง
และเรามักโยนความผิดให้เขาด้วยคำว่า .. อย่าเอาแต่ใจสิลูก"

